RP472: Łódź - Learn Polish Language Online Resource

In this episode of the Learn Real Polish Podcast, I discuss the fascinating history of Łódź. Unlike many other Polish cities, Łódź has a relatively short but dynamic history. The Industrial Revolution spurred rapid growth in textile manufacturing, attracting a diverse population of migrants, particularly Germans and Jews. I believe you will find this story both captivating and easy to follow, aiding in your Polish learning journey. Premium users of realpolish.pl can access the full Polish transcript for deeper comprehension.

1:06:46 | Download mp3 file:
-For active members only-

Download text file:

-For active members only-

This content is for registered users only. Please login.

Muzyka:
–Stringed Disco by Kevin MacLeod (incompetech.com) is licensed under Creative Commons: By Attribution 3.0 License
–Autumn Day by Kevin MacLeod (incompetech.com) is licensed under Creative Commons: By Attribution 3.0 License
–Esperanza by Andy Lowe
–Herbatka – guitar covers by Kenn Faurschou

* * *

Cześć moi drodzy! Witam wszystkich bardzo serdecznie, mam na imię Piotr, i zapraszam Was do posłuchania czegoś po polsku, czegoś ciekawego i zarazem łatwego do zrozumienia.

Mam nadzieję, że zrozumiecie jak najwięcej, że dzisiejszy temat zainteresuje Was tak bardzo, że za moment zapomnicie nawet, że słuchacie podcastu po polsku. Taki jest mój zamiar, taki jest mój cel.

Jeśli macie chęć śledzić tekst, zapis tego co mówię to jest to też możliwe. Bardzo pracowicie wpisałem każde słowo, każdą literkę i transkrypcja jest dostępna dla wszystkich, którzy używają jednego z moich kursów, które są na stronie realpolish.pl Jeśli używacie 100 Daily Polish Stories lub 365 Daily Polish Listening, jeśli jesteście w klubie VIP, to po zalogowaniu się na stronie relapolish.pl macie dostęp do wszystkich transkrypcji podcastu. Zachęcam do korzystania z tej możliwości.

Kochani, chciałbym wrócić na momencik tylko do ostatniego odcinka. Wtedy opowiadałem o czterech kolorach osobowości i niektórzy z Was odpowiedzieli na ankietę na Spotify. Okazuje się, że najwięcej jest słuchaczy, którzy myślą, że są biali, to jest ponad 35 procent. Kolejni są czerwoni, tych jest około 20 procent. Za niebieskich uznaje się około 16 procent. Ciekawe jest to, że żółtych jest bardzo mało, tylko 6 procent. Natomiast 22 procent z nas nie wie jakim jest kolorem. Mówię to, bo nie wiem czy widzicie na Spotify wyniki tej ankiety, czy tylko ja to widzę, a wydało mi się to ciekawe. Kilka osób pytało mnie jakim ja jestem kolorem. Najwięcej widzę w sobie koloru białego. Myślę, że jestem biały, tak jak większość słuchaczy tego podcastu.

Tyle o kolorach, ale ostatnim razem słuchaliśmy też nagrania od Wasyla, który zaproponował, żebym opowiedział o mieście, w którym mieszka, czyli o Łodzi. Pomyślałem, że to ciekawy temat, dawno nie opowiadałem o historii Polski, więc to będzie dobry moment. Dziś opowiem o historii Łodzi, ale zanim to zrobię, chciałbym żebyśmy posłuchali jeszcze jednego z nagrań, które dostałam od Was. Tym razem to będzie nagranie od Oleny. Posłuchajmy!

Nagranie od Oleny

Cześć Piotrze! To moje pierwsze nagranie dla ciebie. Mam na imię Olena, mam 42 lata, jestem Ukrainką. Przyjechałam do Polski 10 miesięcy temu. moja przygoda z językiem polskim rozpoczęła się gdzieś rok temu. Gdy zdecydowałam, że będę jechać do Polski to pomyślałam sobie, że muszę coś tam znać o tym języku i znalazłam taką grupę gdzie były różne podcasty i wśród nich były twoje. Taki pierwszy podcast, który usłyszałam był taki o covidzie. Wtedy, w tym czasie rozumiałam tylko coś tam jak: maseczka, wirusy i nic w ogóle nie pamiętam, ale nadal słuchałam. Potem jakieś tam oglądałem po trochu filmiki na YouTubie coś tam z alfabetem i tak to było raz, dwa w tygodniu, a potem gdy już przyjechaliśmy do Polski to gdy byłam na ulicy czytałam na ulicy wszystko co widziałam wszystko czytałam. To były jakieś tam napisy na przystankach na sklepach na samochodach, wszędzie.
Muszę ci powiedzieć że jestem bardzo dumna z tego, że ty jakby powiedzieć, byłeś moim pierwszym nauczycielem. Dziękuję ci bardzo za to, ty naprawdę robisz wielką sprawę. To taka duża praca nad tym, ty wymawiasz wszystkie słowa wszystkie dźwięki i dla cudzoziemców to po prostu ekstra.
Teraz mieszkam w Warszawie bardzo mi podoba się to miasto, bardzo fajnie, czuję się jak w domu. Co jeszcze? Teraz uczę się w szkole policealnej na kierunku technik optyk. Wcześniej nigdy nie byłam związana z tą branżą, w ogóle z optyką, ale coś tak wpadło mi w oko to i okazało się nagle, że to dla mnie bardzo interesujący temat. Wiem, że też nosisz okulary i chciałabym poprosić ciebie żebyś zrobił taki podcast na temat historii okularów, Może to dla ciebie też będzie interesujący temat kropka. No i to… a jeszcze chciałem powiedzieć że czasami było tak trudno.. ty jakby stoisz na jednym poziomie w tym języku i tak jakby myślisz — No po co to mi, można i nie uczyć się go — coś tam znasz i tyle. Ale zawsze wspominam twoje słowa, gdy mówisz że tracimy motywację i wtedy nic nie wyjdzie trzeba poczekać i wszystko będzie w porządku trochę później. I to jakoś pomaga. To dziękuję ci bardzo i tyle na dziś, do usłyszenia, pa, pa!

Dziękuję bardzo! Bardzo mi miło słyszeć pochwały od Ciebie. Cieszę się, że robisz szybkie postępy. Po roku nauki mówisz świetnie po polsku, moje gratulacje! Spodobało mi się jak powiedziałaś, że wpadł Ci w oko temat okularów. Może niektórzy nie wiedzą… “Wpadło mi w oko” to znaczy samo co zainteresowałem się, spodobało mi się, ale w przypadku mówienia o okularach to wydało mi się zabawną grą słów.

You are not logged in or your account is not active (expired). This content (text, video, mp3) is available to active members only.
Please log in. Not a member yet? Please register your account.

To wszystko co chciałem opowiedzieć dzisiaj o Łodzi, na pewno jest więcej ciekawych rzeczy w Łodzi do zobaczenia, ale nie wszystko da się opowiedzieć w jednym odcinku podcastu, i tak nasz podcast zrobił się dosyć długi.

Ale na zakończenie dzisiejszego naszego spotkania chciałbym żebyśmy posłuchali jeszcze jednego nagrania, które dostałem od Was. To nagranie przysłała do mnie Natalia, posłuchajmy.

Nagranie od Natalii

Cześć Piotr! Twój podcast o Jobie jest bardzo smutny i przykro mi z powodu twojej straty. Dziękuję tobie Piotr bardzo za podzielenie nie tylko informacjami, przemyśleniami, ale także emocjami. Dziękuję za tak ciekawą historię o oswojeniu wilka. Wydawało mi się że wiem już o tej historii z opowieści Gerarda Kiplinga, ale nigdy wcześniej nie słyszałem historii o samicy wilka. Co ciekawe w języku białoruskim i rosyjskim pojęcie rasy odnosi się tylko do człowieka, ale w języku polskim rasa odnosi się także do psów. Mam w domu kota, a kiedy z dziećmi przygotowywaliśmy się na przybycie kotów dużo czytaliśmy o zwierzętach domowych. Co ciekawe jak powiedziałaś rasy psów zaczęły pojawiać się w związku z tym, że ludzie przystosowali je do swoich zajęć, a psy same nauczyły się od człowieka jak być dla niego użytecznymi. Rasy kota nie mają żadnego celu użytkowego. Najprawdopodobniej same koty sprawdzają gdzie człowiek może być przydatny dla kot. Ale koty zdecydowanie wiedzą jak leczyć, zachwycać się swoim pięknem, a ich instynkty są dobrze zachowane kiedy. Słuchałam twojego podcastu i na nagraniu zawył wilk, Gorzka zacisnęła uszy i próbowała określić skąd dochodzi niebezpieczeństwo, chociaż najprawdopodobniej nigdy w swoim życiu nawet nie widziała psa. Chciałam podsunąć tobie Piotr pomysł na możliwy podcast. Jestem prawnikiem i mediatorem. W Białorusi zajmuje się mediacjami i negocjacjami. Wiem, że mediacje i inne formy alternatywnych form rozwiązywania sporów są w Polsce bardzo rozwinięte. Uwielbiam mediacje, ponieważ bardzo pomaga odbudować relacje. Piotrze potrafisz przedstawić informacje w bardzo ciekawy sposób. Wybierasz najciekawsze, godne uwagi i przydatne, prostym językiem. Ciekawe byłoby poznać doświadczenie mediacji w Polsce i w innych krajach w języku polskim. Dziękuję tobie bardzo za twoją pracę i emocje, i dziękuję za wsparcie na odległość. Pa, pa!

Dziękuję bardzo Natalii za nagranie. Dziękuję za miłe słowa. Muszę Wam powiedzieć, że często myślimy o Jobie, często ją wspominamy. Czasami mam uczucie jakby ona siedziała gdzieś w pokoju, tylko że ja jej nie widzę, bo siedzi za mną, siedzi gdzieś z boku. To dziwne uczucie.

Natalia mówi, że będzie miała kota. Koty są dla mnie bardzo tajemniczymi zwierzętami. Nigdy nie miałem kota. Moja babcia miała koty, pamiętam kiedy byłem mały, ale one w zasadzie przychodziły do domu tylko gdy były głodne. Piły mleko wtedy mogłem je pogłaskać. Nie zwracały uwagi na ludzi. Czasami były małe kotki i te małe kotki były bardzo zabawne. Myślę, że ciekawe jest to jak ludzie udomowili koty, które przecież nie są zwierzętami stadnymi. Psy żyją w stadach i ludzka rodzina jest stadem dla psa. Z kotami jest inaczej. Koty są samotnikami, żyją w pojedynkę.

Egipcjanie uwielbiali koty, tak mi się wydaje. Myślę, że koty przydawały się ludziom, żeby pozbyć się myszy i innych gryzoni. Tak mi się wydaje. Jednocześnie koty uważane są czasami za zwierzęta przynoszące pecha, za zwierzęta fałszywe, prawda? W Polsce ludzie wierzą, że jeśli czarny kot przebiegnie przed tobą, to wydarzyć się coś złego. Nie wiem czy jest jakiś ratunek przed tym, czy trzeba zmienić drogę, albo splunąć przez lewe ramię. Co zrobić jeśli czarny kot przebiegnie drogę? Nie mam pojęcia. Być może nie ma już ratunku.

Natalia mówi o mediacjach i negocjacjach. To musi być ciekawy temat. Może kiedyś uda mi się opowiedzieć o tym, ale najpierw muszę sam posłuchać na ten temat. Zatem, nie obiecuję na sto procent, ale zainteresował mnie ten temat, więc może uda mi się zrobić jeden odcinek podcastu o mediacjach i negocjacjach.

Wielkie dzięki dla Natalii za nagranie, dziękuję również Olenie. Czekam na kolejne nagrania od Was, przysyłajcie je po prostu na mój email. To są świetne rzeczy, bardzo lubię dostawać nagrania od Was, lubię gdy piszecie do mnie, gdy piszecie komentarze, gdy wysyłacie wiadomości do mnie. To bardzo przyjemne.

Kochani zapraszam Was na moją stronę, która nazywa się jak pewnie pamiętacie realpolish.pl Tam znajdziecie dwa kursy. Jeden jest dla początkujących, a drugi dla średnio zaawansowanych, a oprócz kursów jest również klub VIP. Możecie pomyśleć o klubie VIP, jak o bibliotece materiałów do nauki polskiego. Jeśli nie wiecie co wybrać to po prostu piszcie do mnie, a ja wyślę Wam próbki i zobaczycie co Wam się podoba, ca Wam pasuje.

Nauka języka obcego oczywiście nie jest bardzo szybka. Niektórzy opowiadają, że mają wspaniałą metodę, która pozwala nauczyć się języka w kilka tygodni. Jeśli tak by było to, te osoby mówiłyby już w kilkunastu językach, prawda? Czy tak jest? Śmiem wątpić.

Moje doświadczenie jest takie, że nauka języka trwa długo, trzeba spędzić dużo czasu z językiem. To może być wspaniała przygoda jeśli lubimy to robić, jeśli mamy ciekawe materiały do słuchania i czytania. Jeśli nie lubimy tego robić, to prawdopodobnie nic z tego nie będzie, szkoda czasu. Z drugiej strony czasami dochodzimy do momentu, w którym nie widzimy postępu, wracam teraz do tego o czym mówiła Olena na początku w swoim nagraniu. Tak, to jest prawda i każdy dochodzi do tego momentu.

Czy warto wtedy przerwać? Moim zdaniem nie. Moim zdaniem szkoda całego czasu, który zainwestowaliśmy do tej pory, szkoda to stracić, ale to jest oczywiście indywidualna decyzja każdego z nas. Tak jak mówię, jeśli sprawia nam przyjemność słuchanie czegoś, czytanie, rozmawianie, to nie ma problemu, nie myślimy o postępach, nie myślimy o poziomach, nie porównujemy się do innych. Po prostu używamy sobie języka i to wszytko, nasiąkamy językiem w tym czasie zupełnie jak dzieci. Języka najlepiej uczymy się podświadomie, gdy zupełnie o tym nie myślimy i to jest bardzo piękne.

Kochani to tyle na dziś, dziękuję za wysłuchanie do samego końca. Trzymajcie się, nie poddawajcie się. Ja wiem, że to łatwo powiedzieć, że w życiu nie warto się poddawać, dużo trudniej to zrobić. Ale wiecie co, jeśli coś jest łatwo zrobić, to ta rzecz nie ma dla nas wielkiej wartości. Możemy to mieć w każdej chwili i bez wysiłku.

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie, dziękuję za dziś i zapraszam na nasze kolejne spotkanie. Trzymajcie się zdrowo, cześć, pa, pa!