RP416: Tokeny NFT

This is the Learn Real Polish podcast. In this episode, I talk about NFT Non-Fungible Tokens. Virtual art was the first to enter the NFT token industry, this was mainly due to the blockchain technology that ensures their uniqueness. I think that listening to this interesting topic will be a great opportunity to improve your Polish listening skills.Full Polish transcription is available for all premium users.

Muzyka:
–Stringed Disco by Kevin MacLeod (incompetech.com)
–Autumn Day by Kevin MacLeod (incompetech.com)
Licensed under Creative Commons: By Attribution 3.0 License
–Esperanza by Andy Lowe
–Herbatka – guitar cover by Kenn Faurschou

***

Cześć! Witam Was bardzo serdecznie! Mam na imię Piotr i mam przyjemność zaprosić Was na kolejny odcinek mojego podcastu po polsku.

Co u Was słychać? Jest już luty, rozpoczęła się Zimowa Olimpiada w Pekinie, sportowcy rywalizują już ze sobą, a my możemy oglądać ich zmagania w telewizji.

Co prawda tylko chyba w telewizji, no Chińczycy, chińscy kibice mogą oglądać z trybun te zmagania. Organizatorzy nie pozwolili na przyjazd zagranicznych kibiców. To wszystko oczywiście ma związek z pandemią. Co chwilę słyszymy płacz sportowców, którzy dowiadują się, że nie będą mogli wystąpić, bo ich test przed startem okazał się pozytywny. Tak to wygląda, tak wygląda sport w czasach pandemii. Mam nadzieję, że doczekamy się jeszcze czasów, w których nie trzeba będzie testować się przed każdym wyjściem na ulicę praktycznie… ale czy mamy jakąś alternatywę teraz? Chyba nie, nie wiem. A może sporty wirtualne są rozwiązaniem? Zobaczymy. Zobaczymy jak to będzie w przyszłości.

Dziś nie będę mówił o sportach wirtualnych, ale będę mówił o wirtualnej sztuce, o rynku wirtualnej sztuki. Myślę, że to też jest niezwykle ciekawy temat. A na sporty wirtualne pewnie przyjdzie jeszcze czas w przyszłości. Na razie sportowcy rywalizują w realnym świecie, chociaż bez kibiców… mogli by być wirtualni kibice, może to by pomogło. To wszystko wygląda trochę nierealnie, trochę wirtualni, ale tak wygląda teraz świat.

Kochani, opowiadam tutaj o różnych rzeczach, które mam nadzieję, że są dla Was ciekawe. Mówię tutaj, czyli w tym podcaście. Mam nadzieję, że język polski przestanie być dla Was celem samym w sobie, stanie się narzędziem do dowiadywania się o różnych ciekawych sprawach, narzędziem do rozwijania samych siebie. Do bycia coraz lepszym człowiekiem. Może tak powiedzmy trochę górnolotnie.

Mam nadzieję, że zapomnicie po prostu o tym, że chcecie się nauczyć języka polskiego, a raczej będziecie go używać do nauczenia się czegoś nowego o świecie.

Nie ważne na jakim poziomie jesteś, zapomnij o poziomach, to zupełnie nie jest istotne. Jeśli nie musicie zdawać egzaminu z języka polskiego w szkole, to zupełnie nie ma się czym martwić na jakim jest się poziomie. Najważniejsze jest żeby czerpać przyjemność, żeby cieszyć się z używania języka. 

Taka jest moja rada — Cieszcie się z używania języka, czerpcie z tego przyjemność, bawcie się tym.

Dla mnie największą przyjemnością jest możliwość porozumiewania się z ludźmi oraz możliwość dowiadywania się, odkrywania świata, odkrywania rzeczy nowych, ciekawych, innych niż do tej pory znałem. Nowy język otwiera przede mną nowe drzwi, za którymi dzieją się różne dziwne, dziwne rzeczy, bardzo ciekawe rzeczy.

Cieszę się, bo dostaję od Was nagrania, w których opowiadacie właśnie o swoich doświadczeniach z nauką języka polskiego. To jest dla mnie bardzo interesujące. Po pierwsze mogę usłyszeć jak mówicie po polsku, a po drugie mówicie o swoim związku z językiem polskim i to jest bardzo ciekawe.

Jakiś czas temu dostałem nagranie od Segieja. To nagranie jest bardzo ciekawe posłuchajmy razem. Zapraszam!

Nagranie od Sergieja

Witaj Piotrze! Od dawna chciałem napisać ci wiadomość, ale jakoś się nie układało. Po raz pierwszy usłyszałem twoje podcasty trzy lata temu, ale wtedy niewiele zrozumiałem z tego co mówisz. Sam zajmowałem się różnymi, niekiedy chaotycznymi, metodami nauki języka polskiego, a rok temu znów natknąłem się na twój podcast w sieci. Słuchałem i byłem zachwycony i jest świetny.
Opowiem ci trochę o sobie. Urodziłem się i wychowałem na wschodniej Ukrainie w regionie rosyjskojęzycznym. W szkole zacząłem uczyć się języka ukraińskiego i czytałem ogromną liczbę książek artystycznych po ukraińsku. Kiedy zaczęliśmy pracować mieliśmy całą pracę biurową wyłącznie w języku ukraińskim. Mówiłem po rosyjsku, a dokumenty biznesowe mogłem pisać tylko po ukraińsku. Siedem lat temu przeprowadziłem się do Rosji, a tu mówię tylko po rosyjsku. Kilka lat temu zacząłem uczyć się polskiego, a teraz mam problem kiedy próbuję powiedzieć coś w niewłaściwym języku i zaczynam szukać słowa w mojej głowie, to słowo często okazuje się ukraińskim słowem. Czasami mam szczęście i w polskiem jest też takie słowo. Czasem nie jest tak dobrze i Polacy mnie nie rozumieją. Chociaż kiedy podejmowałem decyzję o nauce języka polskiego wydawało mi się, że dwa języki słowiańskie jako podstawowe radzą mi bardzo łatwy start. Nie wyszło tak łatwo jak się spodziewałem.
A jeszcze wrócę do twoich podcastów. Chcę ci podziękować za twoją wielką pracę. Na początku starałem się zrozumieć słowa i ogólnie znaczenie tego co mówisz, a teraz słucham podcastów, które sprawiają, że chcę dyskutować na różne tematy. Czasami tak bardzo nie zgadzam się z twoją opinią, że w domu z oburzeniem opowiadam o tym mojej żonie. Śmieje się i mówi, żebym jej nie mówił, ale napisał do ciebie wiadomość, ale to w przyszłości. Jeszcze raz dziękuję za wspaniały podcast i życzę ci wszystkiego najlepszego, pa, pa!

Dziękuję bardzo! To było bardzo ciekawe dla mnie. Zacznę może od końca. Bardzo mi się podobało, że często nie zgadzasz się ze mną, że masz inne zdanie na różne tematy o których mówię, ale najważniejsze, że to wzbudza twoje emocje. Wydaje mi się, że to jest to o czym mówiłem wcześniej. Cieszę się, że słuchanie podcastów nie jest dla Ciebie tylko formą nauki języka, że powiedzmy… to jest jakaś forma dyskusji, forma wymiany myśli. Tak mi się wydaje… Nie musimy się zgadzać we wszystkich tematach, ale fajne jest to, że możemy dyskutować. Możemy rozmawiać, możemy wymieniać się swoimi myślami, ideami i myślę, że po to uczymy się języków.

Na koniec chciałbym jeszcze, abyśmy posłuchali nagrania od Sermin z Turcji, bo nagranie jest krótkim komentarzem do ostatniego podcastu, w którym mówiłem o latach 70. w Polsce. Jeśli nie słuchaliście jeszcze ostatniego podcastu to zapraszam Was, posłuchajcie, dowiecie się jak wyglądały lata 70. w Polsce. A teraz posłuchajmy Sermin i jej komentarza. Zapraszam!

Nagranie od Sermin

Cześć Piotr! Chyba mówienie po polsku było trudne dla mnie, ale pisanie dla mnie jest łatwe, ale dziękuję bardzo. To nagranie myślę, że to inna metoda, to inna pomocna metoda dla nas, dla uczących się języka polskiego. Nie pamiętam o moim dzieciństwie dużo, tylko pamiętam, że bardzo lubiłam się bawić z dziećmi, sąsiadkami. Moje dzieciństwo było w dziewiętnastych latach (dziewięćdziesiątych). W tych latach czas nie był zły (gorszy) niż teraz i ludzie znali się bliżej. Wszystko było bezpieczne, myślę, że lata dziewiętnaście (dziewięćdziesiąte) były bardziej bezpieczne dla wszystkich, ale nie wiem. Ja myślę, że tak. Nie interesowałam się polityką w Turcji, tylko bardzo lubiłam bawić się z dziećmi sąsiadkami do północy.

Bardzo dziękuję za nagranie! Sermin na pewno masz na myśli lat 19. tylko lata 90. Niestety tak jest, z liczbami zawsze są problemy, ale nie ma się czym przejmować. Muszę Wam powiedzieć, że ja też miałem problemy z liczbami po hiszpańsku. Teraz jest trochę lepiej, ale w zasadzie nigdy nie uczyłem się liczb na pamięć. Straszne mnie to nudziło i męczyło. Czekałem aż same się zapamiętają automatycznie i myślę, że tak się stało.

Zatem Sermin mówi o swoim dzieciństwie w latach 90., ja mówiłem o latach 70. i myślę, że to wszystko wyglądało bardzo podobnie. Dzieci bawiły się dużo ze sobą, dzieci chodziły po dworzu i też wydaje mi się, że wtedy było jakoś bezpieczniej niż teraz. To prawda, że czasami spotykało się starszych chłopaków, którzy mogli na przykład zabrać piłkę, ale to wszystko, nic złego się nie działo, nic gorszego się nie działo. Czasem oni pili też tanie wino, gdzieś w krzakach, ale na tym się kończyło.

Nie pamiętam wielu rozbojów, narkomanów i tak dalej. Wydaje mi się, że było jakoś bezpieczniej. No i były to czasy przedinternetowe, przedkomórkowe, i przedkomputerowe. Pewnie dlatego bawiliśmy się więcej ze sobą niż robią to dzieci teraz. Teraz dzieci bardzo często, bardzo dużo czasu spędzają w samotności przed komputerem. I to jest wielka różnica między tym co jest teraz, a co było kiedyś. Co jest lepsze? Nie wiem, nie wiem… Ja miałem dzieciństwo takie, teraz dzieci mają inne doświadczenie.

Wielkie dzięki dla Sermin! Świetnie mówisz po polsku, bardzo dziękuję za nagranie. Pozdrawiam bardzo serdecznie!

I czekam na nagrania od innych, z przyjemnością ich zawsze słucham. Czekam również na komentarze, dawajcie mi znać co myślicie o podcaście, co myślicie o mojej stronie, jak idzie Wam nauka polskiego. Po prostu bądźcie ze mną w kontakcie, to daje mi motywację do dalszego działania i pomaga mi poprawiać materiały dla Was, robić rzeczy takie żeby Wam się bardziej podobały.

Zachęcam Was do korzystania ze strony realpolish.pl, którą dla Was przygotowałem. Czekają tam na Was moje kursy, czeka klub VIP, czyli klub VIP. Myślę, że o tym już wiecie. Jeśli macie wątpliwości, który kurs wybrać, to proszę piszcie do mnie. Najłatwiej jest gdy zapiszecie się na newsletter, wtedy dostaniecie więcej informacji o moich kursach, no i będziemy mogli się kontaktować się ze sobą, będę mógł wysłać Wam przykłady kursów i może sami zdecydujecie co Wam się podoba, co będzie dla was bardziej przydatne.

Dziękuję Wam bardzo serdecznie za wsparcie, dziękuję za to, że słuchacie, za to że jesteście, bo bez Was to wszystko nie miałoby zupełnie sensu. Wielkie dzięki za dziś i jak zwykle, zapraszam Was na kolejne spotkanie. Trzymajcie się zdrowo, do usłyszenia wkrótce, cześć, pa, pa!

JOIN VIP CLUB!

Use VIP Club training and start understand​ing REAL POLISH content​,​ not ​material prepared specifically for learners

LEARN MORE

• RP437: 12-tygodniowy rok… czyli jak osiągnąć cel
• RP436: Katar
• RP435: Życie w lesie
• RP434: Katastrofa tunguska
• RP433: Rozmowa z Alessandro
• RP432: Diamenty
• RP431: Jung i jego Czerwona Księga
• RP430: Piraci z Karaibów
• RP429: Polacy na Haiti
• RP428: Używki
• RP427: Rastafarianie
• RP426: Trzy oblicza Ewy
• RP425: Sergiusz Piasecki
• RP424: Lata 1980-1990 w Polsce
• RP423: Faszyzm i nazizm
• RP422: Rzeź wołyńska
• RP421: Pies w kosmosie
• RP420: Oligarchia magnacka
• RP419: Głupota i niekompetencja
• RP418: Taras Szewczenko
• RP417: Pegasus
• RP416: Tokeny NFT
• RP415: Propaganda sukcesu w latach 1970-80
• RP414: Zagadka Diatłowa