RP440: Strach

In this episode of the Learn Real Polish podcast, I want to talk about fear and anxiety. I will tell you about my experiences, but also about how the Stoics advised to fight fear. Also I will read for you a short story The Death of a Government Clerk by Anton Chekhov. My goal is to give you an interesting topic to listen to me speak Polish. Sign up as a premium member at realpolish.pl to get access to the full Polish transcription of every episode of the podcast.

Muzyka:
–Stringed Disco by Kevin MacLeod (incompetech.com)
–Autumn Day by Kevin MacLeod (incompetech.com)
Licensed under Creative Commons: By Attribution 3.0 License
–Esperanza by Andy Lowe
–Herbatka – guitar cover by Kenn Faurschou
–Sousa’s Thunderer March by Free Tim is licensed under a Public Domain License.

Opowiadanie:
“Śmierć urzędnika” Anton Czechow — Tekst jest własnością publiczną (public domain).

* * *

Cześć moi drodzy! To ja, Piotr, witam wszystkich bardzo serdecznie i zapraszam do wysłuchania dzisiejszego odcinka podcastu po polsku. Zapraszam Was do nauki języka polskiego przez słuchanie i czytanie, czyli w najłatwiejszy możliwy sposób. Nie trzeba się niczego uczyć na pamięć, nie trzeba rozwiązywać testów, wystarczy słuchać i dobrze się bawić. To wszystko.

Kochani dziś przechodzimy od razu do konkretów. Nie będzie długiego wstępu, bo mam bardzo dużo ciekawych rzeczy dla Was, a nie chcę, żeby podcast był bardzo, bardzo, bardzo długi. Dlatego od razu zaczniemy od nagrania, które dostałem od Siergieja. Zapraszam bardzo serdecznie, posłuchajmy!

Nagranie od Siergieja

Cześć! Pozdrawiam Piotra, a także wszystkich słuchaczy Real Polish. Nazywam się Siergiej, pochodzę z Syberii, ale od 8 lat mieszkam w Wietnamie. Chcę podzielić się z Wami swoją historią (związaną) z językiem polskim, historią która rozpoczęła się dokładnie 6 miesięcy temu. Zawsze wiedziałem, że mam polskie korzenie po babci, matce swojego ojca, ale nie znałem szczegółów. Pewnego dnia kiedy rozmawiałem z mamą, powiedziała mi że tata otrzymał z archiwum dokumenty potwierdzające, że mój pradziadek był Polakiem z Białorusi, który przeniósł się na Syberię, a następnie był tam represjonowany. Moja mama powiedziała mi również, że posiadając ten dokument będę mógł otrzymać Kartę Polaka, a w przyszłości będę mógł zostać obywatelem Polski. Byłem w szoku, ponieważ wcześniej nie miałem pojęcia, że istnieje taka możliwość. Od razu po rozmowie z mamą zacząłem uczyć się polskiego.

Znam już metodę słuchania i czytania ponieważ sam korzystam z tej metody jako twórca podobnych treści dla osób uczących się języka rosyjskiego. Sam już używałem wcześniej tej metody ucząc się innych języków. Nie próbowałem więc uczyć się reguł gramatycznych, ale od razu zacząłem szukać podcastu po polsku, który jest wykonany metodą comprehensible input. I oczywiście od razu znalazłem podcast Piotra. Następnego dnia po rozmowie z mamą zacząłem słuchać Real Polish Podcast. Wiedziałem, że polskie i rosyjski są językami słowiańskimi, więc nie bałem się, że będzie ciężko, ale po prostu zacząłem słuchać. W pierwszym tygodniu byłem w stanie zrozumieć około 20-30 procent tego co mówił Piotr, ale jego tematy były tak ekscytujące i interesujące, że po prostu nie mogłem przestać słuchać. Niestety po kilku tygodniach dowiedziałem się, że nie mogę dostać Karty Polaka, bo do tego trzeba mieć nie tylko polskiego pradziadka, ale i prababcię. Byłem rozczarowany, ale nie przestałem uczyć się języka polskiego. Myślę, że gdybym nie znalazł podcastu Piotra, być może nie kontynuowałbym swojej przygody z językiem polskim, ale dzięki Piotrowi i jego podcastowi chętnie uczyłem się dalej. Nadal mam plan przeprowadzić się w przyszłości do Polski, ale na razie nie wiem jak to zrobić. Pożyjemy zobaczymy!

Chciałbym rownież powiedzieć, że Piotr inspiruje mnie swoją pracą. Sam robię podcasty i mam wiele do nauczenia się od Piotra. Muzyka, dźwięki, przejścia, wszystko jest na profesjonalnym poziomie. Mam jedno pytanie, Piotrze, czy piszesz wcześniej tekst podcastu, czy wszystko co mówisz to improwizacja na temat, do którego się wcześniej przygotowałeś? Bardzo mnie to ciekawi, ponieważ ja sam nie potrafię mówić w swoim podcaście równie płynnie, powoli, wyraźnie i bez zacinania się nawet w moim ojczystym języku, rosyjskim. No i na koniec chciałbym cię prosić Piotrze, żebyś zrobił podcasty na takie tematy jak historia Wietnamu, o weganizmie, dlaczego coraz więcej osób wybiera ten styl życia, czy o emigrantach i rasizmie we współczesnej Polsce, czy o nowoczesnych grach planszowych, czy o Jeziorze Bajkał skąd pochodzę. To wszystko z mojej strony. Wybaczcie, że moje nagranie jest tak długie, ale już od dawna chciałem się z tobą Piotrze podzielić swoimi doświadczeniami z językiem polskim i cieszę się, że w końcu udało mi się to zrobić. Dziękuję jeszcze raz i życzę wszystkim zdrowia i wszystkiego dobrego. Pa, pa

Dziękuję bardzo! Bardzo się cieszę, że to właśnie mój podcast wybrałeś do nauki, no i że nie przestałeś uczyć się polskiego. Muszę powiedzieć, że miłe słowa od Siergieja i jego pochwały są dla mnie bardzo cenne. Nie wiem czy mówiłem Wam o tym, że czasami słucham czegoś po rosyjsku i oglądałem kilka filmików Siergieja na YT, pamiętam, że były one nagrywane właśnie w Wietnamie. Kiedy dostałem to nagranie to od razu skojarzyłem, że to jest ta sama osoba. To musiał być Siergiej. Bardzo dziękuję za pochwały, ponieważ uważam, że Siergiej robi doskonałe materiały do nauki rosyjskiego, więc taka pochwała jest dla mnie bardzo, bardzo cenna.

Siergiej pyta o to czy mówię wszystko spontanicznie, czy najpierw piszę scenariusz podcastu. Muszę Wam powiedzieć, że bardzo dobrze przygotowuję się do każdego odcinka podcastu. Staram się jak tylko mogę. To zabiera mi dość dużo czasu. Piszę bardzo dokładny scenariusz i mam go przed oczami gdy robię nagranie. Mam zapisane o czym będę mówił po kolei, mam zapisane nazwiska, mam zapisane nazwy, daty, różne fakty. Czasami jeśli się pomylę to powtarzam nawet zdanie, poprawiam to potem, edytuję nagranie. No i na końcu słucham całości, dodaję muzykę, i zapisuję całą transkrypcję dla Was. Tak wygląda mniej więcej moja praca. 

Musicie wziąć pod uwagę, że wszystko robię sam, więc to zabiera czas. Dużo czasu. Na szczęście lubię to robić, więc nie żałuję tego czasu. Dajecie mi dużo motywacji, gdy kupujecie moje kursy, gdy jesteście członkami klubu VIP, gdy przesyłacie nagrania do mnie. To wszystko sprawia, że chcę robić ten podcast, chcę Wam pomagać, bo to daje mi wielką przyjemność, wielką satysfakcję.

Dziękuję Siergiejowi za kilka pomysłów na nowe odcinki podcastu. Nie mam jeszcze konkretnych planów na kolejne odcinki, więc każda sugestia od Was jest bardzo mile widziana. Mam nadzieję, że nie obrazicie się jeśli nie zrobię podcastu na temat, który sugerujecie, nie zawsze mam wiadomości na dany temat, nie zawsze wiem co mógłbym ciekawego powiedzieć, ale chętnie czekam na wasze sugestie, na wasze propozycje.

Wielkie dzięki Siergiej, życzę Ci powodzenia w rozwijaniu twojego podcastu, twojego projektu.

Kochani, to tyle chciałem opowiedzieć dziś o strachu, o lęku, ale to jeszcze nie koniec naszego dzisiejszego spotkania. Zwykle słuchamy dwóch nagrań, które dostaję od Was, więc nie widzę powodu dla którego tak nie miało by być teraz. Dostałem bardzo ciekawe nagranie od Aleksandra. Posłuchajmy razem!

Nagranie od Aleksandra

Cześć Piotrze, mam na imię Aleksander jestem z Rosji, ale już dwa lata mieszkam w Polsce, bo nie byłem zadowolony z sytuacji rosyjskiej. Widziałem jak ta sytuacja coraz się pogarszała, jednak zawsze miałem dobrą, interesującą pracę, pensje w Rosji były bardzo wysokie. To było dzięki wysokiej cenie ropy i dzięki temu, że Europa zgodziła się kupować ropę i gaz na dowolnych warunkach ignorując sytuację polityczną w naszym kraju. Ludzie w Rosji pracowali bez napięcia i nie dbali o jakość pracy. Ponad to w Rosji nigdy nie było bezrobocia po II wojnie światowej, każdy zły pracownik zawsze mógł znaleźć nową pracę gdyby został zwolniony. Dotyczyło to również przywódców. szefowie nadal mieli duże zyski z korupcji. Niekompetencja występowała na wszystkich poziomach. Równocześnie najwyższym poziomie występowało nadmierne przechwalanie się, nadmierna pewność siebie, arogancja, niska ocen innych. Teraz ludzie w Europie mogą obserwować do czego to doprowadziło. Ja i moi przyjaciele mówimy sobie, że nie jesteśmy odpowiedzialni za to co się dzieci i za naszą władzę, ale to nie jest prawda. Chociaż widzieliśmy zmiany na gorsze w ciągu ostatnich 15 lat oczywiście nikt z nas nie głosową na tę władzę i nie mógł zmienić sytuacji. Jednak teraz czujemy się winni i czujemy wstyd za to co robi nasze państwo. To jest jakby uczucie, którego doświadczają członkowie rodziny, gdy ktoś z ich rodziny popełnię coś wstydliwego. Jeśli człowiek jest dumny ze swoich wielkich rodaków to powinien czuć wstyd za przestępców tego państwa. To bardzo trudna sytuacja. Z jednej strony nie mam prawa potępiać ludzi, którzy nie są przyjaźni do mnie i czynią mnie odpowiedzialni za to co robią moi współobywatele. Z drugiej strony uważam że jakby nie jestem winny. Nadal czuję się jak wyrzutek. Mam nadzieję, że wszystko szybko się skończy, sprawiedliwość zwycięży, wszystko się ułoży i w między czasie muszę się uczyć języka polskiego i muszę się przygotować na kiedy nasz kraj znów będzie normalny. Szczęścia pomyślności w Nowym Roku. Jeszcze raz dziękuję za twoją wspaniałą i bardzo pomocną pracę. Do usłyszenia następnym razem, cześć, pa, pa!

Bardzo dziękuję za nagranie! Myślę, że to uczucie wstydu za własne państwo jest czymś mi znanym. Jako jednostka nie możemy powstrzymać całej maszyny, nasz pojedynczy głos niewiele znaczy. Nawet jeśli nie zgadzamy się z aktualnie rządzącymi, to nadal czujemy się częścią społeczeństwa i czujemy się źle, gdy nasi przywódcy robią głupoty.

Korupcja, władza ludzi niekompetentnych jest wielkim problemem, bo tych ludzi jest bardzo trudno się pozbyć, gdy już są u władzy, gdy rządzą, wtedy jest ich trudno się pozbyć. Oni będąc w strachu przed utratą władzy starają się zdobyć jak największą kontrolę nad państwem i to powoduje, że nie jest łatwo się ich pozbyć. Na szczęście, jak pokazuje historia w wielu krajach, władza autorytarna w końcu przegrywa. Czasami jednak utrzymuje się bardzo długo i obalenie jej wymaga wielkich poświęceń.

Bardzo dziękuję Aleksandrowi za nagranie i oczywiście czekam na następne nagrania od Was. Czekam na nagrania, na wiadomości, na komentarze. Bądźcie ze mną w kontakcie, muszę wiedzieć, że tam jesteście. Sami rozumiecie… bez Was to wszystko nie ma sensu.

Zapraszam Was na moją stronę, czyli realpolish.pl tam znajdziecie wszystkie transkrypcje, kurs dla początkujących i średniozaawansowanych, oraz klub VIP. Jeśli rozumiecie podcasty, rozumiecie co mówię bez większego problemu, to myślę, że jesteście gotowi na klub VIP. Tam znajdziecie wiele, wiele rzeczy dla poziomu powiedziałbym średniozaawansowanego i może ciut wyższego. Zatem, zapraszam bardzo serdecznie! Dziękuję wszystkim za wysłuchanie tego podcastu do końca, dziękuję Siergiejowi i Aleksandrowi za ich nagrania.

Pomyślcie, czy to czego się boicie, jest warte tego, czy naprawdę jest się czego bać. Czasami boimy się zupełnie bez sensu.

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie, życzę wszystkim zdrowia i zapraszam na nasze kolejne spotkania. Cześć, pa, pa!

JOIN VIP CLUB!

Use VIP Club training and start understand​ing REAL POLISH content​,​ not ​material prepared specifically for learners

LEARN MORE

• RP460: Opowieść Wigilijna
• RP459: Kazimierz Wielki
• RP458: Pan Tan
• RP457: Opowiadanie na Halloween
• RP456: Jak powstał Izrael
• RP455: Teoria heliocentryczna
• RP454: Maurycy Beniowski
• RP453: Barbie
• RP452: Oppenheimer
• RP451: Walt Disney
• RP450: Mao i wróble
• RP449: Konfederacja targowicka
• RP448: Elon Musk
• RP447: Mafia
• RP446: Powstanie w getcie warszawskim
• RP445: Pinokio
• RP444: Polskie powstania narodowe
• RP443: Jeansy
• RP442: ChatGPT
• RP441: Krystyna Skarbek
• RP440: Strach
• RP439: Charlie Chaplin
• RP438: Johann Strauss – król walca