RP508: Lustro Kozyriewa

In this episode of the Learn Real Polish podcast, I will talk about the Kozyrev Mirror—a mysterious invention by Russian astrophysicist Nikolai Kozyrev that has sparked both fascination and controversy. Is it possible for a curved metal structure to influence human perception, time, and even telepathy? What kind of experiments were conducted inside this peculiar object? What connects this topic to the theory of the flow of time? Listen to this episode, and as always, I will explain everything in a simple and understandable way to help you learn Polish effectively. Premium members can read the full Polish transcript at realpolish.pl

Muzyka:
–Stringed Disco by Kevin MacLeod (incompetech.com) is licensed under Creative Commons: By Attribution 3.0 License
–Autumn Day by Kevin MacLeod (incompetech.com) is licensed under Creative Commons: By Attribution 3.0 License
–Esperanza by Andy Lowe
–Herbatka – guitar cover by Kenn Faurschou.
–Other music was created using royalty-free samples from BandLab.com

* * *

Cześć! Witam Was bardzo serdecznie. Tu mówi Piotr, a Wy słuchacie łatwego, do zrozumienia, mam nadzieję, podcastu po polsku. Łatwego do zrozumienia, ale mam też nadzieję ciekawego. Co z tego jeśli coś jest łatwe do zrozumienia, ale za to nudne jak flaki z olejem. Mam nadzieję, że tak nie będzie i uda mi się utrzymać waszą uwagę aż do samego końca. 

Mówią, że nadzieja matką głupich… tak mówią, ale przecież większość rzeczy w życiu zaczyna się właśnie od jakiejś nadziei, że się uda, że się powiedzie, że jest sens to robić. Zatem moim zdaniem, mimo wszystko warto spróbować. Zobaczymy ilu z Was wytrzyma do samego końca. Może zrobię głosowanie na Spotify i będziecie mogli zaznaczyć jeśli wysłuchacie dzisiejszego odcinka do samego końca. Ok? Napiszemy zapytanie: czy wysłuchałeś odcinka do samego konca — tak/nie. Zobaczymy jakie będą odpowiedzi.

Ja wiem, że to jest ryzykowne, w zasadzie to już stoję na przegranej pozycji na samym starcie. Dlaczego? Otóż dlatego, że ja znam statystyki, mogę zobaczyć je na Spotify. Mogę zobaczy wykres i widzę… widzę czarno na białym kiedy kto przestał słuchać. Zatem kochani, nie wyłączajcie, bo ja to wszystko widzę.

Połowa z Was wytrzymuje mniej więcej do połowy odcinka. Podobno biorąc pod uwagę, że odcinek trawa godzinę to nie jest tak źle, to jest całkiem dobry wynik. Niektórzy z Was opuszczają moje wstępne gadanie i od razu przewijacie do 10 minuty, gdy zaczyna się opowieść, powiedzmy tytułowa, czyli główna część podcastu. I muszę Wam powiedzieć, że tę część w całości wysłuchuje 50-40% słuchaczy. Potem, pod koniec następuje stopniowy spadek, ale to normalne — mało kto słucha aż do samego końca, na samym końcu już się z Wami żegnam, a potem to już tylko chrapanie. Ja zawsze słucham do chrapania, zawsze słucham do samego końca.

Może nie wiecie, ale ja wysłuchuję każdego odcinka podcastu i to bardzo dokładnie, bo przecież muszę wszystko spisać, żeby powstała transkrypcja. I kiedy słucham, zapisuję, to na koniec słucham też chrapania Jobie. Nie pomijam tego, to jest taki moment, w którym trochę się rozczulam jak się domyślacie… i wiecie co, razem ze mną do samiutkiego końca, do ostatniego dźwięku wysłuchuje co czwarta osoba, co czwarty z Was. Bardzo dziękuję wszystkim, którzy słuchacie do samego końca. Dziękuję również tym, którzy słuchają chociaż kawałeczka, chociaż ociupinkę. Cieszę się, że wpadacie chociaż na trochę, może następnym razem zostaniecie na dłużej. Kto wie? Zapraszam bardzo serdecznie!

Kochani pora kończyć wstęp, bo wszyscy pouciekacie. Nie uciekajcie, bo mam dla Was bardzo ciekawe nagranie od Iry, która słuchała odcinka o kosmicznym spacerze, a w tym odcinku była mowa o tym jak dobiegał końca system socjalistyczny w Związku Radzieckim i Ira opowiedziała o swoich odczuciach, jak ona to widziała wtedy, co czuła. To jest bardzo ciekawe. Pozłuchajmy razem.

Nagranie od Iry

Dzień dobry, Piotrze!
Życzę miłego dnia słuchaczom Real Polish. 
Dziękuję za nowe interesujące tematy. Z ostatnich bardzo podoba mi się “Kosmiczny spacer” i ”Żyjemy w teatrze”. Bardzo poruszający też podcast o Chopinie. 

W podcaście „Żyjemy w teatrze” opowiedziałeś o książce „Wszystko trwało wiecznie, dopóki się nie skończyło” Aleksieja Jurczaka i poprosiłeś słuchaczy o podzielenie się swoimi doświadczeniami na ten temat i o to, czy rzeczywiście tak było. Podzielę się swoim doświadczeniem.

Pochodzę z ukraińskiego Żytomierza i ukończyłam szkołę w 1988 roku, przed rozpadem Związku Radzieckiego. Uczyłam się dobrze. Wtedy jeszcze zdobywaliśmy rzetelną wiedzę i zdawaliśmy egzaminy, tak jak w szkole, i wstępując na studia. U mnie nie było poczucia absurdu, może byłam jeszcze za młoda, ponieważ wszystko odbywało się zgodnie z zasadami i wyglądało stabilnie. Były proste algorytmy do rozwiązania  problemów. W moim mieście Żytomierzu  praktycznie wszystko działało – fabryki, biura, instytuty projektowe, sekcje sportowe. Opieka medyczna działała całkiem sprawnie, za wyjątkiem stomatologii, która miała słaby poziom. Oczywiście brakowało towarów. Wszystko było takie samo. Ale rytm życia był dobrze ustalony.

Ja chodziłam wtedy do szkoły, do studia malowania i uprawiałam sport.  To wszystko było za darmo. W naszej okolicy były pobudowane nowe szkoły i park z pomnikiem Gagarina. Powiem też, że Żytomierz jest miastem urodzenia Siergieja Korolowa, konstruktora pierwszych rakiet kosmicznych. Dla tego mamy tam świetny muzeum techniki kosmicznej. Takich muzeów było dwa w ZSRR, jeden z nich u nas. 

Ale wracając do tematu – wszystko było stabilne – w tamtych czasach latem jeździliśmy na wakacje w okolice Odessy. Kiedy udawało się pojechać na Krym lub do Gruzji – o! To już było super. Byliśmy w Abchazji tylko raz, a na Krymie dwa razy. Ale i to było jak powiedziałam super, niektórzy po prostu spędzali wakacje na obrzeżach miasta.
Zaczęliśmy rozmawiać o atmosferze lat 80. – zaczął się period tak by mówić – „Wind of Change”. To właśnie wydarzyło się, gdy zmarł Andropov i pojawił się Gorbaczow. Pojawiły się zespoły rockowe i “wolność słowa” –  rozpoczął się okres „Pierestrojki”.

Potem był Jelcyn i ZSRR rozpadł się, rozpoczął się długi okres zmian, kiedy stare rozpadło się, a nowe się nie pojawiło. Trudno było odnaleźć siebie. To był trudny okres zmian i adaptacji, ale jakoś przez to przeszliśmy.

W 1991 roku odkryli granicy i po raz pierwszy odwiedziłam Polskę z rodzicami i bratem wybraliśmy się nad Bałtyk. Potem  w latach 90-ch zaczęły się “reformy” edukacji. Mój młodszy brat już nie musiał zdawać egzaminów . Na jakiś czas egzaminy były odwołane i można było dostać się na uczelnię mając tylko świadectwo ukończenia szkoły średniej.
Soros zaczął swoją kampanię w Ukrainie, pojawiły się granty, każdy chciał ich otrzymać. W ogóle  od tego czasu rozpoczęła się era zmian i reform, która nigdy się nie skończy, nawet teraz cały czas czekamy aż będzie lepiej.

Powiedziałeś w podcaście, że od dawna zaczynałeś czuć, że “coś tu nie gra”. Ja  zaczęłam podobnie myśleć nie tak dawno, może od jakichś 5 lat. Ale jeszcze wcześniej,  w 2014 roku, podczas wybuchu trzeciego Majdanu w Ukrainie pojechaliśmy z mężem zobaczyć, co się tam wprawdzie dzieje. Już zbliżając się do barykad, zauważyliśmy dziwne rzeczy – teren, na którym toczyły się walki, był odgrodzony od otoczenia  płotami i oponami. Z zewnątrz wszystko wyglądało jakby w porządku, a w środku stały namioty wojskowe, paliły się ogniska, chodzili uzbrojeni ludzie. Przebywanie tam nawet w okresie spokoju było dość niebezpieczne, rozumiem to teraz. Kiedy wróciliśmy, poczułam silny dysonans, jakiś absurd z takiego kontrastu.

Moim zdaniem  życie wcale nie staje się łatwiejsze; wręcz przeciwnie, staje się coraz bardziej skomplikowane, przyspiesza się, z nowymi zasadami i karami za ich łamanie. Prawdę mówiąc, owszem, pod pewnymi względami może w czymś i stało się łatwiejsze i lepsze ale… jeszcze pamiętam te chwile, kiedy piliśmy wodę ze studni, gdy przyjeżdżaliśmy na wakacje do babci…

Generalnie wydaje mi się, że nasze zacofane społeczeństwo za bardzo stara się przejąć kontrolę nad wszystkim. Nie mogę jednak powiedzieć, że z punktu widzenia humanizmu i uniwersalnych wartości ludzkich rozwijamy się pomyślnie. Chyba już za dużo mówiłam, dziękuję, cześć pa pa!

Wielkie dzięki dla Iry za to nagranie. Wydaje mi się, że jesteśmy mniej więcej w tym samym wieku i muszę Wam powiedzieć, że mam podobne przemyślenia. Socjalizm dawał jasne algorytmy, jak powiedziała Ira. Wszystko już było wymyślone, cała twoja ścieżka kariery, twoje życie było mniej więcej zaprogramowane. Nie było z tym problemu. Rozumiecie o co mi chodzi, po prostu wiedziałeś co będziesz mniej więcej robić w swoim życiu. Najpierw szkoła, potem studia, potem praca. Wszystko w wyznaczonych regułach. 

Mam nadzieję też, że znajdziecie jeszcze czas na wysłuchanie nagrania od Johna z Turcji. To nie jest długie nagranie, ale jest bardzo dobre. Posłuchajcie!

Nagranie od Johna!


Dzień dobry panie Piotrze. Mam na imię John. Mam 21 lat. Pochodzę z Turcji. Jestem studentem. Od dwóch lat mieszkam w Warszawie. Od roku słucham pańskich podcastów i bardzo je lubię, bo są dla mnie idealne. Szczególnie podoba mi się, że często opowiada pan o historii. Chciałbym powiedzieć o tym, że polski jest dla mnie bardzo trudny, ponieważ jest to jest to mój pierwszy język słowiański. Zaciąłem uciec. polskiego rok temu najpierw czytając książki dla dzieci i a później oglądając seriale na seriale na przykład Rancho 1670 i wiele innych rzeczy. Kiedy mówi pan o dawnych czasach Polski często pojawiło się też temat Imperium Osmańskiego. To mnie bardzo interesuje, bo lubię oba te kraje i relacje, które które kiedyś istniało między innymi. Co dla mnie naprawdę interesujące i też mała prośbę. Czy mogłaby pan kiedyś nagrać odcinek o historii Imperium Osmańskiego? Wiem, że Osmanowie i Europa spotkali w spotkali się w czasie wojen krzyżowych. Nawet kupiłem ostatnio książkę po polsku na ten temat i próbuję ją czytać. Szczególnie chciałbym to słyszeć, usłyszeć od pana, bo wiem, że naprawdę dobrze bada pan tematy i znajduje ciekawe fakty. Jestem pewien, że mógłby pan odkryć bardzo interesujące rzeczy o relacjach między naszymi krajami. Już poznałam rzeczywiście wiele ciekawych faktów rozmawiając z ludźmi i starszymi osobami, którzy dobrze znają historii historię, ale naprawdę jestem ciekaw co pan mógłby odkryć i i to też mogłoby zainteresować słuchacie pańskich podcastów. Dziękuję bardzo i serdecznie pozdrawiam!

Wielkie dzięki za nagranie. Moim zdaniem mówisz doskonale po polsku. To jest ciekawe, bo mówisz, że język polski jest trudnym językiem dla Ciebie, ale ja zupełnie tego nie słyszę. Moje gratulacje, naprawdę świetnie mówisz po polsku.

Muszę Wam coś powiedzieć. John był tak dobry, że przysłał do mnie swoje nagranie drugi raz, ponieważ jakimś cudem udało mi się zgubić jego nagranie, ale miałem na szczęście zapisany adres email, napisałem do niego i dostałem nagranie drugi raz. Wielkie dzięki za to!

Czekam na więcej nagrań od Was, czekam na więcej komentarzy, jest mi bardzo przyjemnie gdy kontaktujecie się ze mną. Zawsze się też cieszę gdy mogę Wam w czymś pomóc. John mówił o Imperium Osmańskim, prosił o odcinek podcastu na ten temat. Myślę, że to ciekawy temat, więc postaram się przygotować opowieść właśnie na ten temat następnym razem. Zatem już wiecie o czym będzie mowa w następnym odcinku.

Kochani, a dziś nie chcę już więcej tracić waszego cennego czasu. Wielkie dzięki za dzisiejsze spotkanie. Nie mamy jeszcze maszyny Kozyriewa, która potrafi rozciągnąć czas. A to szkoda!

Domyślam się, że nie wszyscy dotarli do końca, tym bardziej dziękuję ci za to, że jeszcze słuchasz. Jest mi bardzo miło, bardzo doceniam to, że możemy jeszcze przez chwilę być razem.

Pozdrawiam bardzo serdecznie, życzę wszystkiego dobrego, dużo zdrówka, dużo pokoju, dużo czasu, dużo czasu na przyjemności, na spędzanie go z przyjaciółmi, ze znajomymi. Wszystkiego dobrego kochani! Dziękuję za dziś i zapraszam następnym razem, cześć, pa, pa!

Join the VIP Club! — Dołącz do klubu VIP!

Real Polish PODCAST, Seria 14 (2025) | POSTĘP:
Seria 14 (2025)

• RP508: Lustro Kozyriewa
• RP507: Rozmowa z Petrem
• RP506: Konkurs chopinowski
• RP505: Zyski i koszty
• RP504: Żyjemy w spektaklu
• RP503: Kosmiczny spacer
• RP502: Zbiorowa histeria
• RP501: Paweł Strzelecki
• RP500: Jubileusz!
• RP499: Tony Robbins
• RP498: Kajakiem po wolność
• RP497: Sprawiedliwy start
• RP496: Nowy prezydent Polski
• RP495: Złota Orda
• RP494: Rozmowa z Romanem
• RP493: Codex Gigas
• RP492: Longtermizm
• RP491: Język szczęścia
• RP490: Technofeudalizm
• RP489: Polish Language Voyage – Poznań
• RP488: Syndrom oszusta
• RP487: Nikola Tesla
• RP486: Sztuka odpuszczania

---