This is the Learn Real Polish podcast. In this episode, I talk about the 1970s in Poland. It was a period of economic expansion and then collapse. The great accumulation of foreign debt led to the crisis.
-For active members only-
-For active members only-
Muzyka:
–Stringed Disco by Kevin MacLeod (incompetech.com)
–Autumn Day by Kevin MacLeod (incompetech.com)
Licensed under Creative Commons: By Attribution 3.0 License
–Esperanza by Andy Lowe
–Herbatka – guitar cover by Kenn Faurschou
***
Cześć moi drodzy! Tu mówi Piotr! Witam wszystkich bardzo serdecznie i zapraszam do wysłuchania dzisiejszego odcinka podcastu. Jak zwykle będę mówił tylko po polsku, ale mam nadzieję, że zrozumiecie o czym mówię. Będę starał się opowiedzieć wszystko tak, żebyście jak najwięcej zrozumieli.
Ten podcast to jest oczywiście ćwiczenie dla Was, to jest trening. Żeby zdobyć jakąś umiejętność, trzeba trenować, prawda? Jeśli ktoś chce grać na gitarze, to musi trenować, musi jak najwięcej grać na gitarze. Oczywiście można uczyć się teorii muzycznej, to pewnie może być pomocne, ale to nigdy, nigdy nie zastąpi treningu, nigdy nie zastąpi gry na gitarze.
I tak samo jest z nauką języka. Nic nie zastąpi używania języka, nic nie zastąpi słuchania, czytania i mówienia. Jeśli nauczycie się mówić, to potem możecie nauczyć się też pisać, jeśli macie na to ochotę. Ja polecam Wam najpierw nauczyć się mówić, a potem pisać, nie odwrotnie. No, a żeby zacząć mówić, najpierw trzeba rozumieć co mówią inni, i trzeba zacząć myśleć, myśleć w języku, w którym chcemy mówić. To jest najważniejsze.
Czytanie i słuchanie, jest takim ćwiczeniem, które doskonale rozwija te umiejętności. Dlatego polecam Wam jak najwięcej słuchać i jak najwięcej czytać. Do każdego odcinka podcastu jest również tekst, więc nie ma problemu, możecie czytać i słuchać jednocześnie.
Ze swojego doświadczenia wiem, że bardzo trudno jest słuchać czegoś, co nie jest ciekawe. Trudno jest też robić podcast, opowiadać o czymś co nie jest ciekawe. To moim zdaniem zupełnie nie miałoby sensu. Musiałbym zmuszać się, żeby to robić.
Dlatego staram się mówić na tematy, które dla mnie są ciekawe i mam nadzieję, że to jest też ciekawe dla Was. Dziś opowiem trochę o czasach mojego dzieciństwa. Myślę, że to może być ciekawe. Dla mnie jest ciekawe, bo wtedy byłem jeszcze mały, byłem chłopakiem, który biegał po dworzu za piłką. To było naprawdę coś wspaniałego kiedy sobie przypominam. Myślę tu o latach 70. XX wieku. To już dawno temu.
Ostatnio kilka spraw, które dzieją się teraz zaczęło mi przypominać również tamte czasy. Dlatego pomyślałem, że to być może ciekawy temat.
Zanim zacznę opowiadać o tych czasach. Chciałbym, żebyśmy razem posłuchali nagrania, które dostałem od Filipa z Niemiec. Zapraszam bardzo serdecznie, posłuchajmy.
Nagranie od Filipa
Cześć Piotr! Tutaj jest Filip, mieszkam w Niemczech i uczę się języka polskiego od roku z tobą. Chciałbym ci podziękować za twoje podcasty. Bardzo, bardzo mi się podoba. Spróbowałem dużo rzeczy, kupiłem wiele, wiele książek i oglądała wiele, wiele kanałów na YT i też robiłem kurs językowy na Uniwersytecie. To też było fajne, ale ja chciałem się uczyć jak małe dziecko. Mój problem jest (taki), że nie lubię gramatyki, nienawidzę tego, naprawdę. A potem znalazłem twoją stronę w internecie i to było dla mie super. Słucham twoich podcastów co wieczór przed snem i czuję, że będzie lepiej i lepiej. Teraz nie mogę dobrze mówić po polsku, ale próbuję. U mnie jest taka sytuacja, moja mama jest Polką i mój ojciec jest Niemcem, i kiedy byłem dzieckiem nigdy nie mówiliśmy w domu po polsku, bo mój ojciec nic nie rozumiał i nie mówi po polsku. Dlatego teraz muszę się uczyć, ale dla mnie to nie ma problemu, bo bardzo lubię ten kraj, lubię ten język i tak dalej. No tak, chciałem tylko powiedzieć — dziękuję za wszystko, Piotr. Bardzo mi się podoba i jeszcze raz dziękuję. Do widzenia, pa, pa!
Wielkie dzięki Filip! Świetnie mówisz po polsku! Nienawidzisz gramatyki? I bardzo dobrze! Ja też nie lubię gramatyki… ale to nie przeszkadza, okazuje się, że możesz doskonale mówić po polsku bez myślenia o gramatyce. Bez myślenia o różnych regułach gramatycznych.
Kochani, nie martwcie się gramatyką. W dawnych czasach ludzie mówili, porozumiewali się, a nawet nie wiedzieli, że istnieje coś takiego jak gramatyka. To dlatego, że gramatyki uczymy się zupełnie podświadomie, nie myśląc o tym.
Świetnie, zatem pora na trzecią część naszego dzisiejszego spotkania. W trzeciej części, tak jak mamy to w zwyczaju, posłuchamy jeszcze jednego nagrania. Tym razem to będzie nagranie, które dostałem od Larisy z Rosji. Posłuchajmy, zapraszam serdecznie!
Nagranie od Larisy
Cześć Piotr! Mam na imię Larisa i to już moje drugie nagranie dla ciebie. Witam wszystkich z Warszawy. To jest moja pierwsza podróż do Polski i Polska jest piękna. Przepiękny kraj, jestem naprawdę szczęśliwa, że jestem tu. Przyjechałam, bo byłam zaproszona do wzięcia udziału w finalnym, drugim etapie, konkursu wokalnego im. Stanisława Jopka. To taki można powiedzieć już międzynarodowy konkurs, ale jestem pojedynczą uczestniczką z Rosji. Chciałabym ci bardzo podziękować za twoją pracę, dlatego, że przyjechałam do Polski, bardzo martwiłam się, że coś mi się nie uda, że gdzie być może będę zgubiona, że być może nie będę rozumiała czego co ludzie (mówią), ale jestem naprawdę szczęśliwa, że przyjechałam i wszystko zrozumiałam. Rozumiem co ludzie mówią do mnie. Wiem, że robię błąd ale, no można powiedzieć, że swobodnie… nie wiem jak to po polsku. Niektórych słów mi brakuje, ale po skończeniu już pierwszego dnia… nie wiem jaka musi być końcówka… już myślałam po polsku i kiedy idę do sklepu to już sama z sobą rozmawiam po polsku. No, na przykład — Tak, muszę skręcić w lewo — no, przepraszam za błędy, ale to takie spontaniczne nagranie. Czekam na przystanku na mój autobus, dlatego żeby pojechać na Stare Miasto. Wczoraj zrobiłem wycieczkę do Krakowa i Kraków… Jestem naprawdę zakochana w Polsce. Jesteście naprawdę szczęśliwi, że mieszkacie w takim ładnym, przepięknym kraju. Jutro już będę miała samolot, już muszę wrócić do Nowosybirska, ale stoję tu i jestem szczęśliwa. To zdobycie moich marzeń i do końca nie wierzę, że to nie jest sen. Dziękuję jeszcze raz za twoją pracę, moje oczy pełne łez. Jestem szczęśliwa, że mogę powiedzieć coś po polsku.
Dziękuję bardzo Larisa! Dwa lata temu wysłałaś nagranie, cieszę się, że teraz możemy posłuchać jakie zrobiłaś postępy.
Bardzo mi się podoba, że nie boisz się robić błędów, podoba mi się twoja metoda myślenia po polsku. Zrobiłaś spontaniczne nagranie na przystanku, to jest dla mnie naprawdę dowód, że nie boisz się myśleć po polsku, że nie boisz się mówić. Wspaniale mówisz i muszę powiedzieć, że czuć z tego nagrania, że jesteś szczęśliwa gdy mówisz po polsku, że sprawia ci to wielką przyjemność. Jest mi niezwykle miło, niezwykle przyjemnie, że zrobiłaś to nagranie. Dziękuję Ci z całego serca.
Jestem ciekawy jak poszło Larisie w konkursie. Pewnie nie wiecie, ale to jest konkurs dla śpiewaków. Stanisław Jopek był znanym solistą najbardziej znanego polskiego zespołu folklorystycznego, zespołu ludowego, który nazywał się Mazowsze. Ten zespół zresztą wciąż istnieje. Zespół Mazowsze w latach 70. dawał bardzo dużo występów poza granicami Polski i można powiedzieć, że był naszym towarem eksportowym. U nas w kraju Mazowsze też było i wciąż jest bardzo lubianym wykonawcą. Ludzie bardzo lubią oglądać zespół Mazowsze i konkurs, w którym wzięła Larisa to jest właśnie konkurs piosenek ludowych, tak mi się wydaje.
Wielkie dzięki dla Larisy! Myślę, że nie muszę już chyba tego powtarzać, czekam na więcej nagrań, czekam na nagrania od Was. Mówcie co u Was słychać, opowiadajcie o swoich doświadczeniach związanych z językiem polskim. Jak się uczycie? Czy rozmawiacie po polsku? Czy odwiedzacie Polskę? Co lubicie jeść z polskich potraw? Co Wam smakuje? To wszystko jest bardzo ciekawe. Czekam na wasze nagrania.
Kochani i to już wszystko na dziś. Doszliśmy do końca dzisiejszego odcinka. Przypominam jeszcze tylko adres mojej strony: realpolish.pl
Zapraszam Was do klubu VIP, tam czeka na Was ponad 1000 różnych filmików. Teraz czytamy razem baśń pod tytułem “Ali-Baba i 40 zbójców”, którą napisał Bolesław Leśmian. Mówię czytamy razem, ale to ja czytam, a Wy możecie czytać ze mną. Możecie śledzić tekst i słuchać moich wyjaśnień, a potem oczywiście możecie samodzielnie przeczytać.
Myślę, że to jest świetny trening. W ten sposób uczymy się oczywiście słownictwa, ale również gramatyki. W ten sposób trenujecie też wasze ucho, przyzwyczajacie swój mózg do języka polskiego. Na tym właśnie polega nauka języka. Na przyzwyczajeniu mózgu do nowego języka, a przecież nasz mózg jest jedną wielką maszyną, doskonałą maszyną do nauki języków.
Zatem zapraszam Was na moją stronę i zapraszam również na następne odcinki podcastu. A na dziś to już wszystko. Wielkie dzięki dla Filipa i Larisy. Pozdrawiam Was wszystkich niezwykle serdecznie. Trzymajcie się zdrowo, do następnego razu, cześć, pa, pa!
Use VIP Club training and start understanding REAL POLISH content, not material prepared specifically for learners
Real Polish PODCAST, Seria 11 (2022) | POSTĘP:
Seria 11 (2022)
- RP437: 12-tygodniowy rok… czyli jak osiągnąć cel
- RP436: Katar
- RP435: Życie w lesie
- RP434: Katastrofa tunguska
- RP433: Rozmowa z Alessandro
- RP432: Diamenty
- RP431: Jung i jego Czerwona Księga
- RP430: Piraci z Karaibów
- RP429: Polacy na Haiti
- RP428: Używki
- RP427: Rastafarianie
- RP426: Trzy oblicza Ewy
- RP425: Sergiusz Piasecki
- RP424: Lata 1980-1990 w Polsce
- RP423: Faszyzm i nazizm
- RP422: Rzeź wołyńska
- RP421: Pies w kosmosie
- RP420: Oligarchia magnacka
- RP419: Głupota i niekompetencja
- RP418: Taras Szewczenko
- RP417: Pegasus
- RP416: Tokeny NFT
- RP415: Propaganda sukcesu w latach 1970-80
- RP414: Zagadka Diatłowa
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.