RP473: Lingwistyka - Learn Polish Language Online Resource

Learn Real Polish is a podcast for learners of the Polish language. In this episode, I talk about linguistics. I believe you are keen on linguistics, so I aim to explain it in a comprehensible way. Listening to this episode will not only give you information about linguistics but also help you learn Polish. Premium users of realpolish.pl can access the full Polish transcript for deeper comprehension.

1:07:01 | Download mp3 file:
-For active members only-

Download text file:

-For active members only-

This content is for registered users only. Please login.

Muzyka:
–Stringed Disco by Kevin MacLeod (incompetech.com) is licensed under Creative Commons: By Attribution 3.0 License
–Autumn Day by Kevin MacLeod (incompetech.com) is licensed under Creative Commons: By Attribution 3.0 License
–Esperanza by Andy Lowe
–Herbatka – guitar covers by Kenn Faurschou

* * *

Cześć moi drodzy! Mam na imię Piotr, witam wszystkich bardzo serdecznie! i zapraszam na dzisiejszy odcinek podcastu.Ten podcast ma służyć Wam jako źródło tak zwanego comprehensible input, czyli łatwej do zrozumienia treści, ale mam nadzieję, że ten odcinek będzie nie tylko łatwy do zrozumienia, mam nadzieję, że będzie również dla Was bardzo interesujący.

Stephen Krashen, amerykański lingwista zajmujący się badaniem tego jak ludzie uczą się języków, jest autorem hipotezy, która mówi, że najszybciej uczymy się, gdy zapominamy o tym, że się uczymy. Gdy treść zainteresuje nast tak bardzo, że zupełnie zapomnimy o nauce, wtedy okazuje się, że uczymy się najszybciej.

Dzieci zupełnie nie myślą o tym, że uczą się języka, po prostu słuchają opowieści, oglądają bajki, bawią się z innymi dziećmi i w ten sposób uczą się języka. Skoro dzieci uczą się w ten sposób, to dorośli również mogą uczyć się w ten sposób, dlaczego nie?

Dziś będę więcej mówić o lingwistach i lingwistyce, ale zanim to się stanie chcę oddać mikrofon Natalii. Posłuchajmy co powiedziała.

Nagranie od Natalii

Dzień dobry, Piotr. Mam na imię Natalia i już od miesiąca słucham twoich podcastów, dlatego dzisiaj zdecydowałam się zrobić to nagranie. Chyba już słyszysz przez akcent, że jestem Ukrainką. Mam 34 lata i przez ostatnie dwa mieszkam w Warszawie. Teraz mógłbyś pomyśleć: “O jejku, co ta kobieta w ogóle robi, przecież dwa lata to wystarczająco długo, żeby już dobrze mówić po polsku.” Ale wiesz co? Jeszcze nie udało mi się to bardzo dobrze. Mam kilka wymówek. Pracuję w dużej firmie międzynarodowej zdalnie, a w domu posługuję się ukraińskim językiem, a w pracy mówimy po angielsku. Z koleżankami mówimy też po ukraińsku i po angielsku. Rozumiem przecież i rosyjski, dlatego tak naprawdę nie potrzebuję języka polskiego na co dzień, nie zależy od tego moja praca. Ale kiedy przeprowadziłam się do Warszawy dwa lata temu, prawie od razu zaczęłam się uczyć języka polskiego, ponieważ naprawdę myślę, że człowiek po prostu musi znać zasady tego języka obcego, w którym kraju teraz mieszka.
No to cóż, skończyłam taki króciutki kurs podstawowy, ponieważ nigdy nie uczyłam się języka polskiego, nie mam polskich korzeni, nie miałam w ogóle zamiaru tutaj się przeprowadzić, ale po wybuchu wojny niestety nie miałam innego wyjścia. Po skończeniu tego kursu mogłam coś przeczytać, ale nie mogłam w ogóle mówić. Zaczęłam rozumieć troszeczkę, co mówią Polacy, ale naprawdę opadły mi ręce. Wiesz, to było tak okropnie nudne, że po prostu przestałam. Potem, po kilku miesiącach, wróciłam do nauki polskiego. Znowu znalazłam jakiś tam kurs króciutki na jeden miesiąc, ale nie bardzo to mi pomogło, nie podniosło dużo mojego poziomu w nauce polskiego. Potem zaczęłam oglądać telewizję, takie filmiki, seriale, wiadomości, ale jeszcze nie mogłam mówić. Bardzo wstydziłam się błędów i nie czułam się pewna siebie, kiedy coś chciałam powiedzieć. Brakło mi słów.
Dopiero po dwóch latach tu, w Polsce, jedna koleżanka poleciła mi twój podcast. Spotkaliśmy się jakoś w weekend na kawę, na króciutki spacer i ona po prostu zapytała: “Czy wiesz, kto to jest Piotr? Czy słuchasz jego nagrań?” I kiedy wróciłam do domu, znalazłam twoją stronę internetową rellpolish.pl i wydarzył się cud, naprawdę cud, bo od pierwszego nagrania… Teraz, jeśli nie wiesz tego, ale codziennie dużo spacerujesz ze mną, kilkaset kilometrów, 10 minimum, i codziennie słucham twoich podcastów. Słyszałam, że mówisz, że potrzeba słuchać coś po polsku codziennie minimum 20 minut. No to teraz wiesz, że słucham po dwie godziny prawie.
Chciałabym bardzo ci podziękować za tę wspaniałą pracę, którą robisz dla nas wszystkich. To jest moje pierwsze nagranie dla ciebie i nie wiem, jak to będzie brzmiało, dobrze, czy zrozumiesz w ogóle, co mówię. Bardzo ci dziękuję. Teraz jestem pewna siebie i naprawdę myślę, że dam radę z językiem polskim i będę starała się mówić częściej. Dziękuję, pozdrawiam ciebie i ciebie również. Dziękuję, pa, pa!

Dziękuję bardzo! To jest bardzo ciekawe nagranie. Natalia mieszka w Polsce, ale mogłaby dać sobie radę nawet bez znajomości języka polskiego. Żyła w bańce kulturowej, w której wystarczały jej trzy języki: angielski, rosyjski i ukraiński. W swoim codziennym życiu nie odczuwała potrzeby nauki polskiego, ponieważ w jej otoczeniu te trzy języki były wystarczające do komunikacji.

You are not logged in or your account is not active (expired). This content (text, video, mp3) is available to active members only.
Please log in. Not a member yet? Please register your account.

Kiedyś czytałem książkę o ostatnim Indianine z plemienia Yahi, który nosił imię Ishi. To jest niezwykle ciekawa historia. Wraz z tym człowiekiem umarł język tego plemienia. Jeśli jesteście ciekawi, to zapraszam Was na bardzo stary odcinek podcastu, który zrobiłem kilka lat temu, minęło już kilka lat od tego czasu gdy go nagrałem. Ten odcinek znajdziecie na mojej stronie, czyli realpolish.pl, pod numerem RP283.

Język umiera wraz ze śmiercią ostatniego użytkownika. Pamiętam, że kiedyś przeczytałem, że średnio co dwa tygodnie umiera jeden język. Czy to jest smutne? Oczywiście, jak każda śmierć, ale jak to się czasami mówi “śmierć jest częścią życia”. Języki będą się zmieniały, jedne umrą, ale pojawią się nowe, a różnorodność językowa zawsze będzie częścią naszego świata.

Kochani to tyle chciałem powiedzieć na tematy lingwistyczne. Rozgadałem się dzisiaj… Na koniec chciałbym, żebyśmy posłuchali jeszcze jednego nagrania. Tym razem to będzie nagranie od Romana. Zapraszam, posłuchajmy!

Nagranie od Romana

Dzień dobry, Piotr i wszystkim słuchaczom tego podcastu. Mam na imię Roman, mam 17 lat i mieszkam w Ukrainie. Dzisiaj już dwa miesiące jak uczę się języka polskiego, więc długo myślałem o tym, że trzeba wyjść ze strefy komfortu i nagrać dla ciebie nagranie. I już teraz nagrywam. Naprawdę ta historia z językiem dla mnie wydaje się zupełnie ciekawą, ale w tej chwili wydaje się dziwną, bo nigdy w życiu zupełnie nie myślałem o tym, że kiedyś będę uczyć się języka polskiego. I teraz trochę o tym opowiem. Również bardzo przepraszam za moje błędy.
Kilka miesięcy temu zdecydowałem się szukać jakiegokolwiek uniwersytetu do dalszych studiów i z ciekawości postanowiłem poszukać coś i w Polsce. Spodobał mi się jakiś jeden uniwersytet, ale wtedy naprawdę nie miałem zupełnie jakiegoś punktu widzenia i nie zwróciłem na to zbyt dużej uwagi, bo po prostu zrozumiałem, że to marzenia. Ale przez jakiś czas zacząłem o tym myśleć coraz częściej i był to chyba, można powiedzieć, jakiś lęk, bo bardzo dużo myślałem o tym, nie mogłem normalnie spać, jeść i bardzo dużo wysiłku spędziłem na te myśli. I nadal zrozumiałem, że chcę studiować w Polsce, w Warszawie, stolicy.
Następny problem to jest język, bo nie wiedziałem, jaki on jest naprawdę. Nie martwiłem się, nie rozumiałem od czego zacząć, bo wtedy myślałem, że mam zbyt mało czasu i nie mogę po prostu nauczyć się języka polskiego przez jakieś dwa miesiące. Ale po prostu zacząłem szukać jakiegoś podcastu po polsku i już pierwszego dnia znalazłem twój podcast. Przy okazji chciałem dowiedzieć się czegoś nowego, jeśli zrozumiem coś. I naprawdę twoja metoda nauki języków tak mi się spodobała, że postanowiłem słuchać codziennie. Na początku zupełnie rozumiałem chyba 30% i wydawało się, że nigdy nie nauczę się języka polskiego, ale ja chciałem nauczyć się języka i bardzo dużo pracowałem, dlatego około 5 godzin spędzałem codziennie. To nie było tak łatwe, jak się wydaje, ale teraz widzę bardzo duży postęp i rozumiem pewnie i 100%. Naprawdę zakochałem się w tym języku, przez dźwięki i emocje. I teraz dzięki tobie i podcastom zrozumiałem, że najważniejsze są motywacja i siła woli dla osiągnięcia sukcesu.
Mam nadzieję, że będziesz kontynuować swoją pracę i pomagać innym ludziom w nauce języka obcego. To chyba wszystko, co naprawdę chciałem ci opowiedzieć. Bardzo, bardzo Piotrze, dziękuję za wszystko, za to co robisz, za twoją pracę. Bardzo twoja praca bardzo mi pomogła w nauce i po robieniu szybkich postępów. Bardzo mi przyjemnie słuchać twojego pięknego głosu, twoich dźwięków, które wymawiasz, każde słowo. Bardzo jeszcze raz ci dziękuję. Do usłyszenia, pa, pa!

Dziękuję bardzo za nagranie. To jest dla mnie prawdę mówiąc niesamowite. Po dwóch miesiącach Roman mówi bardzo pięknie po polsku. Pięć godzin dziennie słuchał przez dwa miesiące. Jeśli ktoś słucha godzinę dziennie, to musiałby słuchać przez 10 miesięcy, żeby spędzić tyle czasu z językiem co Roman. Nie każdy może słuchać pięć godzin dziennie.

Chciałem zwrócić waszą uwagę na fakt, że oboje, Natalia i Roman słuchali dosyć intensywnie. Natalia dwie godziny, Roman aż pięć godzin. To daje rezultaty, prawda? Sami słyszycie. Ja myślę, że godzina dziennie to jest minimum jeśli chcecie widzieć rezultaty, ale oczywiście im więcej tym lepiej.

Roman mówi też o emocjach, o motywacji. Całkowicie się zgadzam, emocje to jest to co nas nakręca do działania. Nie jesteśmy przecież robotami, jesteśmy ludźmi i emocje są dla nas niezwykle ważne.

Wasze nagrania dają mi wiele pozytywnych emocji, dają mi wiele przyjemności. Jeśli mogę robić to co jest doceniane przez innych, coś co jest przydatne dla innych, to czuję po prostu szczęście, czuję przyjemność, czuję, że zrobiłem coś co również wywołało pozytywne emocje.

Dlatego bardzo Wam dziękuję za nagrania, za komentarze, za wiadomości. Dzięki tej komunikacji z Wami mogę poczuć te wspaniałe emocje. To dla mnie bardzo ważne. Bardzo za to dziękuję.

Dziękuję za korzystanie z tego co robię. Gdy widzę, że korzystacie z moich kursów, z podcastu, to mnie bardzo cieszy. Fajnie jest robić coś z czego mogą korzyść inni. Wielkie dzięki dla Was za to, że jesteście ze mną!

Kochani, to tyle na dziś. Dziękuję Wam za wysłuchanie audycji do samego końca, dziękuję Natalii i Romanowi za nagrania, za podzielenie się przemyśleniami i doświadczeniami. Czekam na kolejne nagrania od Was, na kolejne komentarze. Bądźcie w kontakcie ze mną!

Spotykamy się za dwa tygodnie, a być może nawet szybciej jeśli wejdziecie na stronę realpolish.pl to ja tam jestem i czekam na Was. Trzymajcie się zdrowo, dzięki za dziś, zapraszam następnym razem, cześć, pa, pa!